Elephanta island

De planning was om woensdag t/m vrijdag naar de kinderen van Aruna te gaan. Hier hadden we erg naar uitgekeken omdat we hier vorige week ook al en dag geweest zijn om cadeautjes te brengen en spelletjes te spelen.

Bij Aruna wonen ongeveer 30 meisjes van 4 tot 18. De moeders van deze meisjes werken als prostituee in 'the red light area'. Deze meisjes wonen en gaan bij Aruna naar school. Er wordt hen hier geleerd dat er een toekomst is voor deze meisjes en dat ze later niet in de prostitutie hoeven te werken.
Dit project spreekt ons allebei erg aan, vooral als je hoort dat vrijwel al deze meisjes voor meerdere jaren in 'the red light area' hebben gewoont en ze hier zijn opgegroeid. Deze kinderen weten op dit moment niet beter.
Er zijn bij Aruna erg veel dingen die verbeterd kunnen worden. Zo is één ruimte slaapkamer en speelkamer in een. Hier staan ongeveer 9 stapelbedden wat dus betekent dat meer dan 10 meisjes op de grond slapen.
De andere ruimte wordt gebruikt als klaslokaal en eetruimte in één. Hier staan geen tafels of stoelen. De kinderen zitten hier de hele dag op de grond met 30 meisjes in een erg kleine ruimte.

We hebben 10 stapelbedden geregeld. Deze stonden bij Sion (het vorige project dat we bezocht hebben) te vergaan. Deze hebben we helemaal laten repareren en opnieuw laten verven.
Zelf komen ze hier niet op dit soort ideeën dus maar goed dat wij er een maandje zijn.
Deze bedden zijn vervolgens naar Aruna gebracht. Deze week gaan we 20 nieuwe matrassen kopen en dan hebben alle meisjes een eigen bed en zullen er zelfs nog meer meisjes opgevangen kunnen worden.

Naast Aruna staan 2 grote vervallen ruimtes leeg. Wanneer deze opgeknapt, schoongemaakt, geschilderd, nieuwe sanitaire voorzieningen etc. zouden hebben zou er ruimte zijn voor veel meer meisjes. Dit raakte ons meteen en we begonnen direct met het bedenken van plannen en wat wij hierin zouden kunnen betekenen. Het is een erg groot project maar het kan een mooie toekomst voor veel meer meisjes betekenen.
Ik denk dat we een nieuw doel gevonden hebben wanneer we terug zijn in Nederland.
Nu we het hier allemaal met eigen ogen zien raakt het ons echt en willen we nog harder ons best doen om iets te kunnen betekenen.

Het slechte nieuws na dit lange verhaal is echter dat maandag avond de moeders van de meisjes naar Aruna gekomen zijn om hun kinderen te halen. De meisjes hebben tot 21 mei schoolvakantie, de moeder zagen dit als een kans om hun kinderen een maand bij zich te hebben. Erg begrijpelijk dat zij hun kinderen bij zich willen hebben maar onbegrijpelijk dat zij hun kinderen voor een maand the red light area mee innemen.
Dit was erg onverwacht, niemand had aan zien komen dat de kinderen opgehaald zouden worden. We hadden gehoopt dat de moeders verstandig genoeg waren om hun kinderen op een veilige plek te laten gedurende de schoolvakantie. Een plek waar ruimte is voor geluk en blijdschap. We zouden 3 dagen veel leuke dingen met deze meisjes gaan doen.
Nu is het afwachten of alle meisjes na de schoolvakantie weer terug zullen komen. De kans bestaat dat zij worden verkocht in de onveilige tijd die ze voor zich hebben in 'the red light area'.
Erg heftig en onbegrijpelijk toen we dit te horen kregen.

We zijn vroeg opgestaan en na een goed ontbijt zijn we met de boot vertrokken naar 'Elephanta island'. Dit is een eiland op ongeveer 10 km afstand van Mumbai. Het eiland bestaat uit één grote berg met daarin eeuwen oude grotten. Hierin zijn prachtige kunstwerken uitgehakt. Ongelofelijk hoe ze dit voor elkaar hebben gekregen.
Voordat we hier arriveerde hebben we naar boven moeten klauwteren, ondertussen een aantal
keer moeten stoppen en weer door. Helemaal bezweet kwamen we boven. Het zweet liep letterlijk over ons lichaam naar beneden. Tot onze verbazing moesten we bij de ingang 25x zoveel betalen als de Indische bevolking. Zij mochten naar binnen voor 10 rupees terwijl wij 250 rupees moesten betalen, dit is maar €3 maar toch was het erg vreemd.

Eenmaal gearriveerd was het zeker de moeite waard. Erg mooi om te zien hoe ze zo lang geleden al zo iets moois konden maken. Er waren ook mensen aan het bidden, een waar ritueel, wat voor ons ook leuk was om te zien.
Wanneer we van grot naar grot lopen worden we geamuseerd door de vele apen die het eiland rijk is. Hier hadden we wel uren naar kunnen kijken. Ze laten ons tot op een meter afstand gewoon toe om foto's te maken en te filmen. Terwijl ze lekker aan het spelen zijn of aan het genieten zijn van het eten dat ze van een onoplettende bezoeker hebben kunnen afpakken. Hier maken ze onder elkaar even ruzie om totdat de sterkste het eten bemachtigd heeft en er lekker rustig mee boven in een boom gaat zitten. De rest van de aapjes, inclusief honden, gaan er precies onder staan, op de grond, in de hoop dat de aap wat eten zal laten vallen. Haha, het zijn echt net mensen :-)

Vervolgens lekker uitgerust op een terrasje aan de rand van een ravijn. Denk dat we hier wel 2 uur hebben doorgebracht om uit te rusten en lekker rustig een boek te lezen. Even ontsnappen aan het drukke Mumbai. Ondertussen krijgen de aapjes er geen genoeg van en blijven ze ons vrolijk vermaken.

Oja en ook vandaag lijken we weer ware filmsterren. Zelfs een blanke man wil met ons op de foto, huh???

Na onze pauze zijn we richting het andere deel van het eiland vertrokken. Dit deel was erg verlaten, bijna geen toeristen. Waarschijnlijk was de berg te hoog maar we stonken toch al van al het zweeten dus deze berg kon er ook nog wel bij.
Boven op deze berg stonden 2 gigantische kanonnen vanuit de tijd dat de portugezen er waren. Dit haalde het echter niet bij het prachtige uitzicht dat hadden.

Na een boottocht terug naar Mumbai was ons avontuur voor vandaag weer afgelopen en waren we weer terug in de drukke stad.

Na een lange nacht slapen is het dan alweer donderdag! Vandaag een hele dag shoppen met major Ashok voor de projecten.
Onze dag begint al goed als we worden opgeschrikt door een harde klap tegen onze taxi. Verschrikt kijken we allebei om. Onze taxi rijdt door. Als we naar achter kijken ligt er een man op de grond.
Met een naar onderbuikgevoel rijden we verder.
Later met de nodige vertaling van major Ashok blijkt dat de man dronken was en hard tegen onze taxi aan liep. Dit stelde ons enigzins gerust.

Met een hele boodschappenlijst gaan we op pad.
Ze hebben hier hele straten vol met dezelfde spullen, wanneer je iets anders nodig hebt moet je met de taxi weer naar een andere straat waar ze die spullen dan weer straten vol hebben.
Stel je hierbij vooral geen mooie winkelstraten zoals in Nederland voor. Het zijn kleine straatjes vol met winkeltjes en kraampje op straat. Alles loop door elkaar dieren, mensen met karen, mensen met manden op hun hoofd, je kan het zo gek niet bedenken.
Mensen houden er totaal geen rekening met elkaar, in de winkeltjes duurt alles erg lang en het lijkt wel of mensen deze verloren tijd op straat proberen in te halen. Na enige tijd beginnen we dan ook genoeg te krijgen van het winkelen maar we hebben ondertussen boodschappenlijst nog lang niet bij elkaar gestopt dus we moeten nog even verder.
In de winkeltjes wordt het er niet echt leuker op, mensen luisteren niet naar je en proberen je allerlei dingen aan te smeren, behalve hetgeen waarna je op zoek bent.

Na een dag van 10 uur winkelen waren we echt helemaal op. NOOIT MEER SHOPPEN IN INDIA:-):-):-) eens kijken hoelang we ons hieraan kunnen houden. Met een moe maar voldaan gevoel keerde we terug. Super veel geregeld en gekocht vandaag.