Terug in Mumbai, cadeautjes brengen
Blijf op de hoogte en volg Kim en Evelien
25 April 2014 | India, Bombay
Weer terug in Mumbai, ons plekje van de afgelopen weken. Het voelt eigenlijk wel weer bekend en vertrouwd om terug te zijn.
Vandaag zijn er verkiezingen in Mumbai, iets waar de inwoners al een aantal maanden naar toe leven. We hadden verwacht dat het een groot feest zou zijn in de stad, dit hadden ze ons zo doen voorkomen. Maar nu de dag aangebroken is merken we er werkelijk helemaal niks van.
Op naar Mumbai CARE centre om ons cadeau te brengen. Een gloed nieuwe computer. Iets wat ze erg hard nodig hebben.
Mumbai CARE centre is een groot onderdeel van het Leger des Heils in Mumbai. Zij bekommeren zich om het welzijn van 2500 vrouwen die als prostituee werken in 'the red light area' van Mumbai. Zo zijn er 45 'self help' groepen, HIV/AIDS zorg, trainingen, centrum in the red light area en opvang voor de kinderen. Hier wordt zorg voor gedragen met een minimum aantal werknemers. Dit kunnen zijn doen door verschillende projecten die erg slim opgezet zijn.
Vrouwen krijgen trainingen en een begin kapitaal om een eigen bedrijfje op te zetten. Wanneer ze hiermee geld gaan verdienen betalen zij het begin kapitaal terug aan het Leger des Heils, dit wordt vervolgens weer aan een andere vrouw als begin kapitaal gegeven en zo gaat het door. Wanneer vrouwen meer werk krijgen kunnen zij andere, dan ex prostituees, trainingen geven en in dienst nemen. De vrouwen wordt dus geleerd dat zij in de toekomst ook weer andere vrouwen kunnen helpen. Op deze manier kan er een erg grote groep geholpen worden.
We worden welkom ontvangen door Captain Andrews. Helaas is het geen verassing meer wat voor cadeau we komen brengen want Major Ashok verklapt werkelijk alle verassingen, beetje jammer.
De TC (grote baas van Leger des Heils Mumbai) neemt het cadeau in ontvangst. En doet vervolgens een gebed als blijk van waardering en dank.
Alle werknemers zijn blij met de nieuwe computer, hij wordt dan ook direct geïnstalleerd en is na 15 minuten klaar voor gebruik.
Er neemt meteen iemand plaats achter de computer die aan de slag gaat met een powerpoint.
5 minuten later is een prachtig bureaublad het resultaat, een bedankje aan ons met een foto erbij. Zo zullen ze elke dag aan ons herinnerd worden.
Daarna nog gezellig gekletst, veel vragen gesteld, verhalen uitgewisseld en een ijsje gegeten. De tijd vliegt hier dus het was alweer tijd om te gaan.
Nog even snel een lunch afspraak gemaakt met Captain Andrews, wat een leuke, aardige en grappige man!
Nog snel even naar Aruna om de bedden, matrassen, kussens en lakens te laten zien die we gegeven hebben. De TC heeft alles even 'geblessed'. Gebedje, fotootje en klaar.
's Avonds staat er een knutselavondje voor ons op het programma. Er moeten fotocollages gemaakt worden voor de projecten en we moeten 80 zakjes van stof maken om ons cadeautje voor de meiden van Sion in te verpakken. 4 uur later kunnen we geen knutselspullen meer zien en vallen we als een blok in slaap.
Verbazingen:
- Dat we lunchen voor €1,20 en dineren voor €2,40 en dat dat voor Indische begrippen duur is.
- Dat het maar €18 kost om voor een hele dag een taxi te huren.
- Dat er mensen over de snelweg en het treinspoor lopen omdat dit de kortste weg maar hun werk is.
- Dat er 20 mensen in een 4 persoons coupe passen, 10 in een 5 persoons taxi, 6 achter in een tuktuk/riksia en 5 op een scooter.
- Boeren (Vooral Evelien vindt dit grappig) en tuffen is hier heel normaal, dit kan te pas en te onpas. Bij een flinke gorgel vooraf kijkt niemand raar op.
- Wijzen en stiekem foto's maken is hier heel normaal. Behalve als wij het doen.
- Als je een auto ongeluk hebt, is de eerste vraag van de politie of je wel getoeterd hebt. Zo niet, is het jou fout.
- Als je de Starbucks, of andere plek waar veel westerse mensen komen, binnen wil moet je door een security poortje en wordt je gefouilleerd.
- Dat je 2 uur met de taxi onderweg kan zijn en nog steeds in dezelfde stad bent.
- Dat mensen, al is er politiecontrole, gewoon omdraaien op de snelweg en terug rijden. Niemand draagt namelijk een helm op de motor of scooter. En soms zit er een hele familie, 5 personen, op een motor of scooter.
- Op straat worden Europees uitziende mensen gevraagd om naar een Indische bruiloft te komen om de gasten te begroeten.
- Ze hebben hier kaarten van 21 pagina's om uit te zoeken wat je wil eten. Keuze genoeg.
Vandaag zijn er verkiezingen in Mumbai, iets waar de inwoners al een aantal maanden naar toe leven. We hadden verwacht dat het een groot feest zou zijn in de stad, dit hadden ze ons zo doen voorkomen. Maar nu de dag aangebroken is merken we er werkelijk helemaal niks van.
Op naar Mumbai CARE centre om ons cadeau te brengen. Een gloed nieuwe computer. Iets wat ze erg hard nodig hebben.
Mumbai CARE centre is een groot onderdeel van het Leger des Heils in Mumbai. Zij bekommeren zich om het welzijn van 2500 vrouwen die als prostituee werken in 'the red light area' van Mumbai. Zo zijn er 45 'self help' groepen, HIV/AIDS zorg, trainingen, centrum in the red light area en opvang voor de kinderen. Hier wordt zorg voor gedragen met een minimum aantal werknemers. Dit kunnen zijn doen door verschillende projecten die erg slim opgezet zijn.
Vrouwen krijgen trainingen en een begin kapitaal om een eigen bedrijfje op te zetten. Wanneer ze hiermee geld gaan verdienen betalen zij het begin kapitaal terug aan het Leger des Heils, dit wordt vervolgens weer aan een andere vrouw als begin kapitaal gegeven en zo gaat het door. Wanneer vrouwen meer werk krijgen kunnen zij andere, dan ex prostituees, trainingen geven en in dienst nemen. De vrouwen wordt dus geleerd dat zij in de toekomst ook weer andere vrouwen kunnen helpen. Op deze manier kan er een erg grote groep geholpen worden.
We worden welkom ontvangen door Captain Andrews. Helaas is het geen verassing meer wat voor cadeau we komen brengen want Major Ashok verklapt werkelijk alle verassingen, beetje jammer.
De TC (grote baas van Leger des Heils Mumbai) neemt het cadeau in ontvangst. En doet vervolgens een gebed als blijk van waardering en dank.
Alle werknemers zijn blij met de nieuwe computer, hij wordt dan ook direct geïnstalleerd en is na 15 minuten klaar voor gebruik.
Er neemt meteen iemand plaats achter de computer die aan de slag gaat met een powerpoint.
5 minuten later is een prachtig bureaublad het resultaat, een bedankje aan ons met een foto erbij. Zo zullen ze elke dag aan ons herinnerd worden.
Daarna nog gezellig gekletst, veel vragen gesteld, verhalen uitgewisseld en een ijsje gegeten. De tijd vliegt hier dus het was alweer tijd om te gaan.
Nog even snel een lunch afspraak gemaakt met Captain Andrews, wat een leuke, aardige en grappige man!
Nog snel even naar Aruna om de bedden, matrassen, kussens en lakens te laten zien die we gegeven hebben. De TC heeft alles even 'geblessed'. Gebedje, fotootje en klaar.
's Avonds staat er een knutselavondje voor ons op het programma. Er moeten fotocollages gemaakt worden voor de projecten en we moeten 80 zakjes van stof maken om ons cadeautje voor de meiden van Sion in te verpakken. 4 uur later kunnen we geen knutselspullen meer zien en vallen we als een blok in slaap.
Verbazingen:
- Dat we lunchen voor €1,20 en dineren voor €2,40 en dat dat voor Indische begrippen duur is.
- Dat het maar €18 kost om voor een hele dag een taxi te huren.
- Dat er mensen over de snelweg en het treinspoor lopen omdat dit de kortste weg maar hun werk is.
- Dat er 20 mensen in een 4 persoons coupe passen, 10 in een 5 persoons taxi, 6 achter in een tuktuk/riksia en 5 op een scooter.
- Boeren (Vooral Evelien vindt dit grappig) en tuffen is hier heel normaal, dit kan te pas en te onpas. Bij een flinke gorgel vooraf kijkt niemand raar op.
- Wijzen en stiekem foto's maken is hier heel normaal. Behalve als wij het doen.
- Als je een auto ongeluk hebt, is de eerste vraag van de politie of je wel getoeterd hebt. Zo niet, is het jou fout.
- Als je de Starbucks, of andere plek waar veel westerse mensen komen, binnen wil moet je door een security poortje en wordt je gefouilleerd.
- Dat je 2 uur met de taxi onderweg kan zijn en nog steeds in dezelfde stad bent.
- Dat mensen, al is er politiecontrole, gewoon omdraaien op de snelweg en terug rijden. Niemand draagt namelijk een helm op de motor of scooter. En soms zit er een hele familie, 5 personen, op een motor of scooter.
- Op straat worden Europees uitziende mensen gevraagd om naar een Indische bruiloft te komen om de gasten te begroeten.
- Ze hebben hier kaarten van 21 pagina's om uit te zoeken wat je wil eten. Keuze genoeg.
-
25 April 2014 - 17:55
Patries:
Evelien!!! We moeten daar gaan wonen!!! Ongegeneerd boeren en schijten!!! Whoooop -
25 April 2014 - 22:23
Marij Van De Ven:
Wat ben ik blij dat jullie zo uitgebreid vertellen en foto's maken, dat krijg je straks thuis in een week nog niet verteld wat jullie daar zien en doen!
-
25 April 2014 - 22:23
Marij Van De Ven:
Wat ben ik blij dat jullie zo uitgebreid vertellen en foto's maken, dat krijg je straks thuis in een week nog niet verteld wat jullie daar zien en doen!
-
25 April 2014 - 22:39
Tim:
Leuk verhaal! Xx -
28 April 2014 - 22:57
Paul:
Leuk dat je zoveel ervaringen opdoet tijdens jullie project en dan ook nog kunt genieten van de omgeving. -
29 April 2014 - 01:46
Chantal:
Ik zit vol lof jullie verhalen te lezen. Wat een ervaring zeg!! Super gaaf wat jullie allemaal kunnen betekenen voor al die lieve mensen! Jullie mogen trots op jezelf zijn!!!
Geniet nog van jullie laatste dagen en een goede reis terug!
Tot snel.
X chantal.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
