Sion home for children
Blijf op de hoogte en volg Kim en Evelien
12 April 2014 | Verenigd Koninkrijk, Craigavon
Na dagen wifi-jacht is het ons eindelijk gelukt om verbinding te krijgen en onze verhalen met jullie te delen. De afgelopen 4 dagen zijn we bij Sion home for girls geweest. Sion is een weeshuis voor meisjes die geen ouders meer hebben of maar 1 ouder hebben die niet voor hen kan zorgen. Dag 1 hebben we kennis gemaakt met Major Tara die het weeshuis van 70 kinderen runt samen met 2 officiers. Deze 3 vrouwen werken 24/7 met de kinderen in de leeftijd van 7 tot 18 jaar.
Hierna hebben we een rondleiding gehad door het huis en hebben we vele mankementen gezien. Het dak lekt wat betekend dat de kinderen in het regenseizoen slapen tussen druppend water. Het gebouw is oud en slecht onderhouden, de verf bladderd van de muren en sommige ramen en deuren kunnen niet meer open of dicht. Het sanitair is smerig, vies en oud maar gelukkig is er een sponsor gevonden die bezig is nieuw sanitair te plaatsen. Ook zijn er mooie bedden gesponsord zodat de kinderen niet meer op de grond hoeven te slapen. Buiten is een hele mooie grote binnenplaats waar de kinderen kunnen spelen. Helaas staan er op deze binnenplaats allemaal stukken kapot ijzer wat ooit een speeltuin was met schommel, glijbaan, wip, basket en draaimolen. Overal liggen zakken zand en cement en stukken schroothout. Al snel wisten wij wat we wilden gaan doen wat binnen ons budget valt, de speeltuin en binnenplaats opknappen.
Na het afscheid zijn we direct in een taxi gestapt en zijn op jacht gegaan naar spelletjes om zo een leuke introductie en aansluiting te hebben met de kinderen de volgende dag. Bij de lokale speelgoedwinkel 50 spellen uitgekozen als Monopoly, Scrabble, Bingo, Skip-bo, Snake en Mens erger je niet. Ook veel educatieve spullen zoals een engels sprekende i-pad, het alfabet en cijfers. Na deze vermoeide maar leerzame dag zijn we lekker gaan eten, hebben we een actieviteitenplan opgesteld voor de komende 3 dagen bij Sion en zijn we als een blok in slaap gevallen......
Piep, piep, piep, piep, piep.......7 uur opstaan, douchen ontbijten en taxi in.
Onderweg Major Ashok, onze tourguide/tolk :-), opgehaald. Stel je voor 2 grote nederlandse meiden met hun hoofd tegen het dak in een 50 jaar oude Fiat 500 met op het dak pakketten vol met spelletjes.
Eenmaal aangekomen worden we hartelijk ontvangen door Major Tara en vertellen ons plan voor vandaag.
In een gebedsruimte/speelruimte stellen we ons verlegen voor terwijl er 70 blije gezichtjes met grote ogen op ons zijn gericht. We worden van top tot teen bekeken en er word verlegen gelachen. Major Ashok vertaald de door Kim gegeven speech omdat niet alle kinderen Engels spreken maar Marati.
De kinderen worden verdeeld in kleine groepjes en de spellen worden uitgedeeld. Iedereen is razend enthousiast en al snel veranderen we in Didi Evelien en Didi Kim wat een respectvol woord is voor grote zus. Sommige spellen zijn nog onbekent. Bij Monopoly word de hulp in geroepen van Didi Kim wat een flinke uitdaging bleek als je elkaar niet kan verstaan. Met wat handen en voeten werk gaat het spel van start en na 15 minuten snapt iedereen hoe het werk. Ondertussen is Didi Evelien geroepen om Scrabble uit te legen maar dat is een minder groot succes, speel maar eens een potje Scrabble in Marati-taal.
Samen met de kinderen hebben we alle spelletjes gespeeld waar jullie allemaal een steentje aan hebben bijgedragen. Onbetaaldbaar de reacties, de vrolijke gezichten, de dankbaarheid en het plezier wat de kinderen hebben.
Na deze mooie uren is de dag nog lang niet afgelopen want er moet materiaal gehaald worden voor de volgende dag. Hup weer de taxi in en door het drukke verkeer naar de groothandel. Nee niet een groothandel zoals wij die kennen maar honderden piepkleine winkeltjes waar ze vanalles verkopen. Wij zijn naar de wijk gegaan waar ze alles verkopen om sieraden te maken. Super leuk, winkelen in 35 graden tussen allemaal dringende Indiers die blijkbaar nog nooit blanken hebben gezien. Ow en niet te vergeten het geluid van toeterende taxi's, ongelofelijk! Ipv spiegelen wordt er in India getoeterd dus stel jezelf maar eens voor hoe vaak je spiegeld en in plaats daarvan toetert, pfffffff!
10 winkeltjes verder, die voor ons allemaal hetzelfde leken, kochten we onze kralen op aanraden van Major Ashok "good price here". Na wat onderhandelen door de Major 5000 kralen aangeschaft, draad, scharen en opbergboxen. Dit alles voor het flinke bedrag van 2500 roepies(30 euro).
Hierna hebben we stiek en touw gekocht.
Na een wilde taxirit lekker wat Kim en Evelien tijd onder het genot van heerlijk Indiaas eten.
Woensdag fit weer op, ontbeten, Major Ashok opgehaald, koffie met Major Tara en hup naar de kinderen. De kinderen zaten al met smart op ons te wachten en kwamen meteen rennend op ons af er riepen Didi, Didi, Didi, Didi! Iedereen wilde met ons kletsen. Er werd geroepen "Didi hairstyle" dus we hebben een hele verandering doorgemaakt. Onze haren werden gekamt, gevlochten opgestoken en versierd met bloemen, beide met 30 dringende kinderen om ons heen die zich allemaal met elkaar bemoeide maar het resultaat was prachtig.
Om te beginnnen hebben we de kinderen leren 'stiek-en', tip, tap, top, erin, eruit, erop! :-) En we hebben een groot springtouw gemaakt zodat iedereen omstebeurt kan springen. Dit spel kende ze al en ipv dat wij hierbij zingen leren de kinderen zo het alfabet.
Vandaag heeft Major Tara speciaal voor ons een heerlijke lunch klaargemaakt om ons te bedanken voor onze aanwezigheid.
Vandaag hebben we armbandjes gemaakt en dat was wederom een succes. De kinderen vonden het erg leuk en genoten van alle aandacht. Er werd gelachen, gekletst, gezongen en de vragen kwamen los. Alles wilde de meiden van ons weten vooral de ouderen. Sommige spreken Engels wat wij Indiaas-Engels noemen want het is echt wel even puzzelen om erachter te komen wat er nou eigenlijk gezegt word. Gelukkig komen we met handen en voeten een heel eind.
Vandaag was het erg moeilijk om de dag af te sluiten want de kinderen bleven maar vragen stellen en wilde niet dat we naar huis zouden gaan. We werden bijna verdrongen en zijn letterlijk gevlucht :-)
In de avond zijn we weer gaan shoppen voor de activiteit van de volgende dag. Gelukkig hebben we tolk en gids Ashok bij ons die ook nog eens erg goed blijkt te zijn in onderhandelen en overal de weg weet in een stad waar 16 miljoen mensen wonen.
Geweldige dag die vraagt om meer tijd met de lieve meiden van Sion.
Na een nacht van 10 uur slaap, taxi in, Major Ashok ophalen, shoppen voor chips en cola, lunch met Major Tara en weer naar de groep.
Vandaag hebben we ze verrast met een hele mand vol haarspullen als speldjes, stiekjes, haarbandjes en klemmen.
Daarnaast hadden we bedacht nagels te gaan lakken en stickers te plakken. Nagelak in 13 verschillende kleuren, vanalles voor in je haren en stickers voor op het gezicht. WAT WIL EEN MEISJE NOG MEER?????
3 keer raden wie de eerste slachtoffers waren die volledig werden versierd? Jep, Kim en Evelien. Onze haren werden weer gedaan, nagels werden gelakt en versierd, we kregen een stip op ons voorhoofd waardoor we leken op echte Indiers(alleen dan spierwit,haha!).
Omdat het onze laatste dag was bij Sion wilde de kinderen ons bedanken en hebben onze handen versierd met Henna. Nu nog een beetje kleur op ons gezicht en niemand onderscheid ons meer van de Indiers :-)
Wat kunnen kleine dingen mensen toch gelukkig maken. Wederom een GEWELDIGE dag.
Omdat de speeltuin nog niet af is gaan we in onze laatste week nog een dagje terug om te bewonderen hoe mooi het is geworden. Goede reden om nog geen afscheid te nemen..........
Hierna hebben we een rondleiding gehad door het huis en hebben we vele mankementen gezien. Het dak lekt wat betekend dat de kinderen in het regenseizoen slapen tussen druppend water. Het gebouw is oud en slecht onderhouden, de verf bladderd van de muren en sommige ramen en deuren kunnen niet meer open of dicht. Het sanitair is smerig, vies en oud maar gelukkig is er een sponsor gevonden die bezig is nieuw sanitair te plaatsen. Ook zijn er mooie bedden gesponsord zodat de kinderen niet meer op de grond hoeven te slapen. Buiten is een hele mooie grote binnenplaats waar de kinderen kunnen spelen. Helaas staan er op deze binnenplaats allemaal stukken kapot ijzer wat ooit een speeltuin was met schommel, glijbaan, wip, basket en draaimolen. Overal liggen zakken zand en cement en stukken schroothout. Al snel wisten wij wat we wilden gaan doen wat binnen ons budget valt, de speeltuin en binnenplaats opknappen.
Na het afscheid zijn we direct in een taxi gestapt en zijn op jacht gegaan naar spelletjes om zo een leuke introductie en aansluiting te hebben met de kinderen de volgende dag. Bij de lokale speelgoedwinkel 50 spellen uitgekozen als Monopoly, Scrabble, Bingo, Skip-bo, Snake en Mens erger je niet. Ook veel educatieve spullen zoals een engels sprekende i-pad, het alfabet en cijfers. Na deze vermoeide maar leerzame dag zijn we lekker gaan eten, hebben we een actieviteitenplan opgesteld voor de komende 3 dagen bij Sion en zijn we als een blok in slaap gevallen......
Piep, piep, piep, piep, piep.......7 uur opstaan, douchen ontbijten en taxi in.
Onderweg Major Ashok, onze tourguide/tolk :-), opgehaald. Stel je voor 2 grote nederlandse meiden met hun hoofd tegen het dak in een 50 jaar oude Fiat 500 met op het dak pakketten vol met spelletjes.
Eenmaal aangekomen worden we hartelijk ontvangen door Major Tara en vertellen ons plan voor vandaag.
In een gebedsruimte/speelruimte stellen we ons verlegen voor terwijl er 70 blije gezichtjes met grote ogen op ons zijn gericht. We worden van top tot teen bekeken en er word verlegen gelachen. Major Ashok vertaald de door Kim gegeven speech omdat niet alle kinderen Engels spreken maar Marati.
De kinderen worden verdeeld in kleine groepjes en de spellen worden uitgedeeld. Iedereen is razend enthousiast en al snel veranderen we in Didi Evelien en Didi Kim wat een respectvol woord is voor grote zus. Sommige spellen zijn nog onbekent. Bij Monopoly word de hulp in geroepen van Didi Kim wat een flinke uitdaging bleek als je elkaar niet kan verstaan. Met wat handen en voeten werk gaat het spel van start en na 15 minuten snapt iedereen hoe het werk. Ondertussen is Didi Evelien geroepen om Scrabble uit te legen maar dat is een minder groot succes, speel maar eens een potje Scrabble in Marati-taal.
Samen met de kinderen hebben we alle spelletjes gespeeld waar jullie allemaal een steentje aan hebben bijgedragen. Onbetaaldbaar de reacties, de vrolijke gezichten, de dankbaarheid en het plezier wat de kinderen hebben.
Na deze mooie uren is de dag nog lang niet afgelopen want er moet materiaal gehaald worden voor de volgende dag. Hup weer de taxi in en door het drukke verkeer naar de groothandel. Nee niet een groothandel zoals wij die kennen maar honderden piepkleine winkeltjes waar ze vanalles verkopen. Wij zijn naar de wijk gegaan waar ze alles verkopen om sieraden te maken. Super leuk, winkelen in 35 graden tussen allemaal dringende Indiers die blijkbaar nog nooit blanken hebben gezien. Ow en niet te vergeten het geluid van toeterende taxi's, ongelofelijk! Ipv spiegelen wordt er in India getoeterd dus stel jezelf maar eens voor hoe vaak je spiegeld en in plaats daarvan toetert, pfffffff!
10 winkeltjes verder, die voor ons allemaal hetzelfde leken, kochten we onze kralen op aanraden van Major Ashok "good price here". Na wat onderhandelen door de Major 5000 kralen aangeschaft, draad, scharen en opbergboxen. Dit alles voor het flinke bedrag van 2500 roepies(30 euro).
Hierna hebben we stiek en touw gekocht.
Na een wilde taxirit lekker wat Kim en Evelien tijd onder het genot van heerlijk Indiaas eten.
Woensdag fit weer op, ontbeten, Major Ashok opgehaald, koffie met Major Tara en hup naar de kinderen. De kinderen zaten al met smart op ons te wachten en kwamen meteen rennend op ons af er riepen Didi, Didi, Didi, Didi! Iedereen wilde met ons kletsen. Er werd geroepen "Didi hairstyle" dus we hebben een hele verandering doorgemaakt. Onze haren werden gekamt, gevlochten opgestoken en versierd met bloemen, beide met 30 dringende kinderen om ons heen die zich allemaal met elkaar bemoeide maar het resultaat was prachtig.
Om te beginnnen hebben we de kinderen leren 'stiek-en', tip, tap, top, erin, eruit, erop! :-) En we hebben een groot springtouw gemaakt zodat iedereen omstebeurt kan springen. Dit spel kende ze al en ipv dat wij hierbij zingen leren de kinderen zo het alfabet.
Vandaag heeft Major Tara speciaal voor ons een heerlijke lunch klaargemaakt om ons te bedanken voor onze aanwezigheid.
Vandaag hebben we armbandjes gemaakt en dat was wederom een succes. De kinderen vonden het erg leuk en genoten van alle aandacht. Er werd gelachen, gekletst, gezongen en de vragen kwamen los. Alles wilde de meiden van ons weten vooral de ouderen. Sommige spreken Engels wat wij Indiaas-Engels noemen want het is echt wel even puzzelen om erachter te komen wat er nou eigenlijk gezegt word. Gelukkig komen we met handen en voeten een heel eind.
Vandaag was het erg moeilijk om de dag af te sluiten want de kinderen bleven maar vragen stellen en wilde niet dat we naar huis zouden gaan. We werden bijna verdrongen en zijn letterlijk gevlucht :-)
In de avond zijn we weer gaan shoppen voor de activiteit van de volgende dag. Gelukkig hebben we tolk en gids Ashok bij ons die ook nog eens erg goed blijkt te zijn in onderhandelen en overal de weg weet in een stad waar 16 miljoen mensen wonen.
Geweldige dag die vraagt om meer tijd met de lieve meiden van Sion.
Na een nacht van 10 uur slaap, taxi in, Major Ashok ophalen, shoppen voor chips en cola, lunch met Major Tara en weer naar de groep.
Vandaag hebben we ze verrast met een hele mand vol haarspullen als speldjes, stiekjes, haarbandjes en klemmen.
Daarnaast hadden we bedacht nagels te gaan lakken en stickers te plakken. Nagelak in 13 verschillende kleuren, vanalles voor in je haren en stickers voor op het gezicht. WAT WIL EEN MEISJE NOG MEER?????
3 keer raden wie de eerste slachtoffers waren die volledig werden versierd? Jep, Kim en Evelien. Onze haren werden weer gedaan, nagels werden gelakt en versierd, we kregen een stip op ons voorhoofd waardoor we leken op echte Indiers(alleen dan spierwit,haha!).
Omdat het onze laatste dag was bij Sion wilde de kinderen ons bedanken en hebben onze handen versierd met Henna. Nu nog een beetje kleur op ons gezicht en niemand onderscheid ons meer van de Indiers :-)
Wat kunnen kleine dingen mensen toch gelukkig maken. Wederom een GEWELDIGE dag.
Omdat de speeltuin nog niet af is gaan we in onze laatste week nog een dagje terug om te bewonderen hoe mooi het is geworden. Goede reden om nog geen afscheid te nemen..........
-
12 April 2014 - 19:04
Patries:
Geweldig dames! Maar hoe zit t nu met jullie rol als filmsterren???? -
12 April 2014 - 19:45
Diana:
Wat zullen die meisjes blij met jullie zijn geweest. Zoveel cadeautjes hebben ze natuurlijk nog nooit gehad!
Goed bezig dames!!! -
12 April 2014 - 19:56
Annemie:
Hallo aankomende filmsterren, mooi reisverslag en zo te lezen zijn jullie welkom daar, goed bezig!!
Kunnen jullie een beetje wennen aan de drukte om je heen? Ik zou gek worden denk ik.
Veel succes met jullie project!!
Groetjes uit Vessem -
12 April 2014 - 20:44
Els Rieter:
Hallo,
Blij weer een prachtig verhaal van jullie te lezen.
Wat zijn jullie goed bezig ik blijf super trots op jullie.
Liefsxx -
13 April 2014 - 03:32
Patricia:
Nou dames, jullie hebben weer veel gedaan zeg! Petje af!
Nog last van vogelpoep gehad -
13 April 2014 - 13:17
Chris:
fantastisch om te lezen en wat een dankbaarheid die jullie daar ontvangen. Fijn om te lezen en zeker dat het jullie daar goed gaat. Geniet ervan en nog veel plezier. -
13 April 2014 - 13:22
Marij:
Hee meisjes, top wat jullie doen zeg, wat een gevulde dagen, ik geloof direct dat je als een blok in slaap
valt 's avonds.
ga zo door met genieten van alle belevenissen die op jullie pad komen. -
13 April 2014 - 14:14
Frank:
Leuk om te lezen hoe jullie het land ervaren waar ik al vaker geweest ben. Geweldig om te lezen hoe de kinderen op jullie reageren. Het eten is lekker hè! Heb je ook al Harabara Kebab gegeten? Dat zijn van die kleine driehoekige snacks. Nou succes verder en het blijft echt wel INCREDIBLE INDIA. -
13 April 2014 - 16:30
Annette:
Lieve Evelien en Kim
Wat geweldig wat jullie samen doen! Petje af hoor voor jullie prachtige werk daar! Zoveel te doen, maar jullie doen alles wat maar mogelijk is lees ik. Het verslag is erg leuk, wij leven helemaal mee. Ook zie ik alles voor me en moet dan soms ook hartelijk om jullie lachen. Maar de situatie is heel wat minder vrolijk. Fijn dat jullie in ieder geval veel geluk en mooie Momenten brengen bij deze kinderen, dat doet jullie vast heel goed, maar vooral de kinderen natuurlijk . Ik volg je op de voet en wens jullie beide nog heel veel moed en succes met dit prachtige project. Liefs annette x x x -
14 April 2014 - 08:18
Gérard Hermans..............De Snor!:
Hallo, Evelien en Kim,
Via Roeland heb ik deze informatie kunnen lezen.
Een heel enthousiast verslag met vele positieve indrukken wat jullie meemaken.
Wij wensen jullie voor elke dag nieuwe uitdagingen toe.
Hartelijke groeten
Mieke en Gérard Hermans
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
